319. Historia moich włosów.

Witajcie kochani czytelnicy!

Przygotowanie tego postu zajęło mi trochę czasu ze względu na to, że nie mam niestety połowy zdjęć, a te, które się tu znajdą kosztowały mnie trochę wysiłku w ich wyszukaniu. Niemniej, są, będą, znalazłam!

Zacznę od tego, że włosy zaczęłam farbować już w szkole podstawowej ku potępieniu mam innych dzieciaków, które uważały to za wybryk godny potępienia. Zaczęło się od szamponetki i to nie byle jakiej, a różowej. Tak więc ok 5-6klasy przyszłam na rozpoczęcie roku z włosami w kolorze ślicznego pudrowego różu. Tych zdjęć niestety nie mam, zaginęły w czeluściach starego dysku.Tak więc zaczęłam przygodę z koloryzacją nietrwałą. W 6 klasie przy okazji farbowania włosów mamy zostałam potraktowana rozjaśniaczem. Dwa pasemka, którymi chwaliłam się jak szalona, bo w końcu 'na stałe'! Co działo się w miedzy czasie? Nie bardzo pamiętam, jak szło po kolei. Na pewno na początku gimnazjum marzyłam o żółtych włosach i wyszło z tego mniej więcej coś na tym poziomie:

Masakra nie? Wtedy uważałam to za ósmy cud świata. Później zrobiłam zielone końcówki i było jeszcze zabawniej. W 2 klasie gimnazjum stwierdziłam, ze poszaleje jeszcze bardziej i zrobiłam sobie włosy fioletowe.

Spłukiwały się na milion różnych pastelowych kolorów co swoja drogą bardzo mi odpowiadało. Wiem, że nigdy nie osiągnę już takiego efektu, ale to było na prawdę niesamowite! Miałam na głowie bardzo równe i symetryczne pasemka w kolorach  od fioletu, różu w różnych tonacjach przez zieleń i brąz na niebieskim i białym kończąc.
Właśnie wtedy zauważyłam, że moje włosy wyglądają świetnie w szarości i bieli wiec długo nie czekałam. Rozjaśniłam je kąpielą i przegrzebując internet dowiedziałam się, ze fioletowa płukanka w odpowiednich proporcjach usunie mój żółty ton włosów i sprawi, że będą białe. I były.

 

 

  

 

To były wszelkie kombinacje szarości i bieli. Nigdy nie mogłam długo wytrzymać w jednym kolorze dlatego w międzyczasie nakładając szarą farbę zrobiły się granatowe :O Całe szczęście po kilku myciach były w miarę użyteczne, ale nieźle się wtedy wystraszyłam.
 Miałam je dość długi czas i dopiero w połowie pierwszej klasy technikum zdecydowałam sie zmienić kolor. Zmiana dość drastyczna bo z białego od razu wskoczyłam w czarny. Tego koloru też trzymałam się całkiem długo oczywiście w między czasie bawiąc się ścięciem i kolorem grzywki, bo inaczej nie byłabym sobą.

 

W 2 klasie technikum zaczęłam zabawy z brązami i rudościami. Zaczynałam od rozjaśniania i skończyłam z rudym czymś na głowie. Później epoka orzechów i czekolad, a na dzień dzisiejszy znowu jestem ruda!

 

  

Już zaczynam mocno nudzić się tym kolorem. Widzicie mnie w nim na prawdę długo. Wczoraj padł pomysł bym wróciła do białego. Nie.. Ten pomysł chodzi za mną od roku i nie mogę się zdecydować. Jutro pewnie skoczę po rozjaśniacz i będę nad nim dumać kolejny miesiąc.

Jak myślicie, w którym z kolorów było mi najlepiej? A może macie własne sugestie? Bardzo, bardzo chętnie się z nimi zapoznam ^^

ASK         FACEBOOK        TUMBLR       INSTAGRAM